Κείμενο για την εκκένωση της Ρόζα Νέρα

Τα ξημερώματα του Σαββάτου (5 Σεπτέμβρη 2020) ισχυρές δυνάμεις των σωμάτων κρατικής καταστολής του κράτους εισέβαλαν στην κατάληψη Rosa Nera στα Χανιά, συλλαμβάνοντας 16 συντρόφους/σσες, μεταξύ αυτών και δύο μετανάστες (που παραμένουν υπό κράτηση). Τα ΜΑΤ προχώρησαν με βιαιότητα σε ρίψη δακρυγόνων και βομβίδων κρότου λάμψης, με μία από αυτές να τραυματίζει ελαφρά στο πόδι τη δημοσιογράφο της ΕΡΑ Χανίων Σοφία Θεοδωράκη, που βρισκόταν στο σημείο. Μέχρι και που ξημέρωσε οι αστυνομικοί έκαναν έρευνα στο κτίριο, αποκλείοντας κάθε πρόσβαση σε αυτό, ενώ σε αρκετή απόσταση συγκεντρώθηκαν αλληλέγγυοι/ες στην κατάληψη. Σύμφωνα με πληροφορίες των ΜΜΕ, στη διασταύρωση των οδών Κανεβάρω και Αγίου Μάρκου, όπου οδηγεί στην πλατεία έξω από τα κτίρια, είχαν συγκεντρωθεί άτομα του ευρύτερου κινήματικού χώρου των Χανιών, ως πράξη διαμαρτυρίας στην εκκένωση της κατάληψης.

Η επιχείρηση εκκένωσης της Ρόζα Νέρα είναι η συνέχεια του σχεδίου καταστολής της κυβέρνησης της ΝΔ με στόχο τις καταλήψεις και τους κοινωνικούς χώρους. Η καταστολή σε βάρος της κατάληψης στα Χανιά έρχεται σε μια στιγμή που δεν έχουν περάσει παρά λίγες εβδομάδες από την εκκένωση και άλλων δύο μεγάλων καταλήψεων με πολλά χρόνια ζωής στη Θεσσαλονίκη, τη Terra Incognita και τη Libertatia. Στόχος του κράτους είναι η εκκένωση των κοινωνικών χώρων αυτών που αποτελούν την καρδιά της ζύμωσης του ανταγωνιστικού κινήματος, τη παραγωγή ριζοσπαστικής θεωρίας και πράξης με δεσμούς με τη τοπική κοινωνία, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με τη Ρόζα Νέρα. Δεν ξεχνάμε ότι η κατάληψη της Ρόζα Νέρα στα Χανιά έχει φιλοξενήσει αναρίθμητες εκδηλώσεις κόντρα στο κυρίαρχο εθνικό αφήγημα με θέμα το Ολοκαύτωμα, τον αντισημιτισμό, τη τοπική εβραϊκή κοινότητα στα Χανιά που χάθηκε κατά τη διάρκεια του β’παγκοσμίου, καθώς και εκδηλώσεις για τους αγώνες των μεταναστών εργατών στη χώρα, αλλά και άλλους αγώνες της εργατικής τάξης. Η Ρόζα Νέρα αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα για τη πόλη των Χανίων και έχει δεσμούς με τη τοπική κοινωνία, αυτός είναι και ο λόγος που μπαίνει στο στόχαστρο του κράτους και μάλιστα ενώ είναι σε ισχύ και τοπικό lockdown για τον κορονοϊό. Η κρατική καταστολή συνεχίζει να κλιμακώνεται και αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι. Σε μια εποχή που η καπιταλιστική κυριαρχία προσπαθεί να διαχειριστεί τη κατάρρευση της, η βία και η καταστολή από μεριά της θα είναι όλο και πιο βάρβαρη. Η αστική δημοκρατία τώρα πια δείχνει τα δόντια της και μάλιστα δίχως κανένα πρόσχημα. Χώροι και εγχειρήματα που μπορεί να γίνουν εστίες αντίστασης, παραγωγής θεωρίας και ανταγωνιστικής πρακτικής απέναντι σε αυτή τη πραγματικότητα πρέπει να εκμηδενίζονται δίχως δεύτερη σκέψη.

Η εκκένωση της Ρόζα Νέρα έρχεται σε μια εποχή όπου το κυρίαρχο δόγμα για «περιττούς πληθυσμούς» εντός και εκτός των καπιταλιστικών μητροπόλεων, δηλαδή των εξαθλιωμένων μαζών του προλεταριάτου που αδυνατούν να πουλήσουν την εργατική τους δύναμη στο κεφάλαιο και αντιμετωπίζουν ανοιχτά ακόμα και το πρόβλημα της στέγασης με την αύξηση της τιμής των ενοικίων βρίσκεται σε έξαρση. Η ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από τη ΝΔ δίνει το στίγμα μιας νέας φάσης της αυταρχικοποίησης του συστήματος της αστικής δημοκρατίας στη χώρα. Οι τελευταίες εξελίξεις το επιβεβαιώνουν καθημερινά. Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει το έργο του ΣΥΡΙΖΑ
κάνοντας πράξη ότι υποσχέθηκε προεκλογικά, τίποτα άλλο από την ωμή καταστολή, την απορρόφηση της άκρας δεξιάς στο κυβερνητικό σχήμα, την ανοιχτά ρατσιστική πολιτική με τους πρόσφυγες και τέλος την αμφισβήτηση μιας σειράς εργατικών και εναπομεινάντων αστικών δημοκρατικών κατακτήσεων της μεταπολίτευσης. Πυλώνας αυτής της κυβέρνησης είναι όσοι ήθελαν μια υποτιθέμενη επιστροφή στην “κανονικότητα” μέσω της ησυχίας, τάξης και ασφάλειας, δηλαδή κυρίως τα μικροαστικά στρώματα και οι περίφημοι έλληνες νοικοκυραίοι, των ρατσιστικών μπάρμπεκιου, των εθνικιστικών μακεδονικών και αντιπροσφυγικών συλλαλητηρίων. Σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα έρχεται να προστεθεί και το δόγμα της ατομικής ευθύνης με τα μέτρα του κορονοϊού και της παραπέρα αναστολής των εναπομεινάντων ατομικών ελευθεριών. Η ζωή των υποτελών μέσα στο ελληνικό και τα άλλα καπιταλιστικά κράτη γίνεται αβάσταχτη.

Γι’ αυτό δεν πρέπει να αφήσουμε το ελληνικό καπιταλιστικό σχηματισμό να πετύχει το στόχο του. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, παρά τις διαφορετικές ερμηνείες που έχουν μέσα στο ανταγωνιστικό κίνημα οι διάφορες συλλογικότητες και ατομικότητες, πρέπει και μπορούμε να ανακόψουμε αυτή τη πορεία. Πέρα από την κυβερνητική καταστολή, την ευθύνη για το κλείσιμο των καταλήψεων, πρέπει να παραδεχτούμε, πως έχουμε όλοι όσοι θεωρούμε ότι είμαστε μέρος του ανταγωνιστικού κινήματος. Η υποχώρηση των κατειλημμένων χώρων και οι παρελάσεις των Δέλτα στα Εξάρχεια είναι εκφάνσεις της αδυναμίας μας. Μια αδυναμία που πηγάζει από την απουσία διάθεσης για οργάνωση, για έξοδο των οργανωμένων ομάδων από την αυτοαπομόνωνσή τους, την απουσία διάθεσης για ουσιαστική επικοινωνία ώστε να ξεπεραστούν τα εμπόδια που σήμερα μας χωρίζουν. Η διαφωνία και η υπεράσπιση των θέσεων κάθε ομάδας είναι θεμιτή, μέσα όμως από ένα κοινό πλαίσιο επικοινωνίας, ώστε να υπάρξει αναζωογονητικός διάλογος και η δυνατότηα επαναοικοδόμησης μιας πολιτικής συλλογικής μνήμης που φαίνεται σήμερα πως έχει γίνει ανιαρή και προκαλεί “τον φόβο του αγνώστου”, την προσκόλληση σε “ασφαλείς περιοχές” και την αρνητική στάση μπροστά σε συνεργασίες και συμμαχίες, μπροστά στη λογική ενός ενιαίου μετώπου. Να “σπάσει” η υπεράσπιση των θέσεων ως “απόλυτη αλήθεια”, μια στάση που σε οποιαδήποτε συζήτηση, πόσο μάλλον σε μια συνέλευση, λειτουργεί ως πικρό δηλητήριο και ευνουχίζει την ανάδυση της πολιτικής ώς δυναμική διαδικασία αλληλεπίδρασης, σύγκρουσης και τελικά συνεργασίας, πάνω σε κοινούς στόχους. Αυτά αναγνωρίζουμε πως είναι τα όριά μας σήμερα και αν δεν προσαρμόσουμε τη σκέψη και τη δράση μας κατάλληλα η καπιταλιστική παλίρροια θα μας κατασπαράξει όλους. Η κυβέρνηση της ΝΔ σπέρνει ανέμους. Καιρός να θερίσει και τις θύελλες.

Ως Κομμουνιστές/τριες με μνήμη βρισκόμαστε από τη πρώτη κιόλας στιγμή και δίχως δεύτερη σκέψη στο πλευρό των συντρόφων/σσων του κατειλημμένου κοινωνικού κέντρου της Ρόζα Νέρα. Έχουμε σκοπό να στηρίξουμε τις κινήσεις αλληλεγγύης. Δεν έχουμε σκοπό να συνηθίσουμε τη νέα κανονικότητα της ωμής κρατικής βίας και καταστολής, ούτε τη εξαθλιωμένη ζωή. Καιρός να οργανώσουμε εστίες αντίστασης και ανατροπής σε κάθε γωνιά αυτού του καπιταλιστικού κράτους. Με στόχο την ανασυγκρότηση του ριζοσπαστικού ανταγωνιστικού κινήματος.

Αλληλεγγύη με την κατάληψη Ρόζα Νέρα. Κάτω τα χέρια από τα κοινωνικά κέντρα και τις καταλήψεις.