2- Análise do Mercado

2.1. Ámbito territorial do negocio:

Sinala-lo ámbito territorial concreto no que vai actua-la empresa. Indica-la dimensión xeográfica do mercado definido como obxectivo do negocio (local, comarcal, provincial, rexional, nacional, Unión Europea ou internacional).

Eurorrexión Galiza e o Norte de Portugal. Esto o estimamos case como unha intervención local, a partir do eixo N-550 A Coruña – Santiago – Vigo. A partir de aqui se dan relacións tanto co resto da Península como con Latinoamérica e Europa (proxección do noso traballo, intercambios…). Nestes tres puntos temos espazos a disposición en cada un: Alg-a Lab (Vigo),, Baleiro (Compostela), CS Atreu! e Libraría U. Invisíbel (A Coruña). Incluso, a maiores disto, coido deberíamos considerar a “territorialidade” on line do proxecto; un espazo (ou os espazos) de produción, edición, emisión… cultural.

2.2. Descrición do sector de actividade onde se pretende operar:

Efectuar unha breve descrición do sector de actividade no que se introduce a empresa, ou sectores no caso de considerar diversas liñas de negocio. Citar, entre outros, aspectos tales como o número e as principais características dos competidores, provedores e distribuidores que operan ou teñen previsto operar no mesmo ámbito de negocio; o nivel de competencia e a rendibilidade; as barreiras de entrada e saída; a regulación específica que se debe cumprir; e a evolución previsible para o futuro.

A idea é elaborar unha cartografia con ligazóns que nos ubiquen no sector para realizar a breve descripción que se nos pide.
Os ítens serían cultura (arte contemporáneo-arte dixital), educación (desenvolvemento sociocomunitario, ámbito universitario) e tecnoloxía (software libre). A idea é acotar un pouco a análise do sector aos ámbitos que máis nos interesan. Este sería o eixo x da táboa, no y a diferenciación dos datos e info entre o sector público e o sector privado (empresas, fundacións,entidades financieiras), así como da territorialidade concreta (Porto, Corunha, Vigo, Compostela…).Se imos facendo entre todas a recopilación , o próximo xoves simplemente temos que facer a posta en común.

man_hauser para min o sector hai que describilo atendendo as seguintes diversidades. PRIMEIRO, unha diversidade de axentes que producen cultura a nivel institucional e que ben poderían nomearse como institucións públicas, universidades, museos e centros de arte, produtoras privadas, etc. xa o temos por aí. SEGUNDO, unha diversidade de usuari@s desta produción e mesmo produtores de contido e xestores, cos que dalgún modo tamén competimos; a hora de solicitar subvencións, entrar a convocatorias, etc. É dicir, competimos entre nós mesmas, entre xente que está en situacións semellantes ás nosas e con perfís e aspiracións semellantes aos nosos. Por iso, eu destacaría unha TERCEIRA diversidade, que atinxe non a produtor@s nin a a usuari@s senón ao sector mesmo; neste sector a competencia é moi relativa. P.e. é diferente que nun sector tradicional de produción material no que p.e. se eu vendo laranxas a unha pobación X e outro competidor tamén as vende, por moi ben que o fagamos e variemos o producto, non imos poder vender moitas máis de N naranxas por persoa (ou familia, etc; poñamos 1 kilo ao día). Sen embargo en cultura é diferente; creo que é moi importante que consideremos cómo a cultura non compite directamente entre si, senón que ao contrario, o feito de que haxa algo bo fomenta e contaxia o seu entorno, produce interaccións e sinerxias, o producto non se esgota, nin caduca como o material, senón que se recrea segundo outra lóxica. Isto fai que teñamos que pensar con bastantes salvedades o modelo de: plan de viabilidade/ sector produción cuantitativa, etc.

A parte disto, creo que poderíamos servirnos dos propios colectivos como liñas de investigación para subdividir o sector:

  • Alg-a (arte sonoro e arte dixital; ademáis de pedagoxías varias como paseos sonoros, exercicios de escoita, orquestra exploratoria).
  • olho livre, generatech (software libre, telecomunicacións e xénero)
  • universidade invisíbel (relación de todas estas liñas coa academia, plano discursivo das mesmas).
  • Ergosfera (arquitectura, urbanismo, metrópole, mobilidade).

2.3. Perfís dos clientes ós que se dirixe o producto ou servicio:

Salienta-los aspectos que caracterizan ós clientes dos productos ou servicios realizados pola empresa, así como as súas pautas de compra e capacidade de negociación. (A modo de exemplo, citar se están dirixidos a consumidores finais ou a empresas. No caso dos particulares, sinalar aspectos tales como a idade, o sexo, os niveis cultural e de renda, etc.; para as empresas, aqueles referidos ó sector, tamaño, etc.).

Este apartado vai depender moito do que avancemos no anterior epígrafe, pese a todo ubicamos diferentes posibilidades de establecer relacións con clientes-entidades:convenios, colaboracións puntuais…

2.4. Medida na que a idea responde a unha necesidade do mercado:

Indicar qué necesidades cubren os productos ou servicios da empresa e o modo en que estes as satisfán. Neste apartado é preciso proporcionar unha idea dos elementos diferenciais que determinan que estes productos ou servicios sexan especialmente atractivos para os clientes ós que se dirixen.

- Necesidade dun centro de experimentación cultural tecnolóxico/artístico.
- Necesidade dunha cultura multimedia que non se basea exclusivamente no Espectáculo; ou o que é o mesmo, creación de contidos pedagóxicos/antropolóxicos/culturais na nova era de produción dixital e multimedia. Isto está excluido por unha banda na Academia (Universidades, escolas, etc.) e por outra banda na oferta convencional de cultura espectacular, masiva e sen criterio (oferta de concellos e incluso xunta e centros de arte por diferentes motivos).

2.5. Estimación do tamaño real de mercado:

Avalia-las expectativas de venta durante os tres primeiros anos para cada producto ou servicio da empresa. No caso de que se teñan diversas liñas de productos ou servicios, hai que utilizar unha táboa independente para cada un deles, sinalando o nome, ou no seu defecto a categoría, de producto ou servicio ó que se refire.

 

Por exemplo, temos que ver e pensar cousas como: escenario de mercado no que aparecerá a cooperativa. Quero dicir; a situación económica está cambiando moito, quizais máis que nunca. Por exemplo, hoxe mesmo leo na prensa que a Xunta soamente renovará un 10% das prazas de xubilados que haberá este ano. Os recortes se multiplican.

 
 

En canto a “territorialidade” do proxecto, acabo de engadir a importancia da dimensión on line do proxecto. Considero este punto fundamental e coido que ainda non acabamos de pararnos a pensar na súa potencia/capacidade. Por exemplo, eu para o ano é bastante probábel que alugue unha casiña nas aforas de Compostela, cun estudio que quixera que fose multimedia; o meu desexo é poder emitir dende aí audio-visual en streaming. O mesmo deberiamos poder facer dende Baleiro e o mesmo dende Alg-a. O mesmo deberiamos poder facer dende Coruña. Este se cabe é o avance fundamental de desterritorialización e produción nómade que precisamos.

 
 

FRAGMENTO ESCOLLIDO CASE AO CHOU DO TEXTO O redescubrimento do Procomún de David Bollier: CARGADIÑO ATÉ OS TOPES DO QUE ESTAMOS FALANDO: “O discurso imperante ao falar da internet é o do mercado. A teoría do mercado dá por feito que os individuos son os principais actores da vida económica e que eses individuos tentan de maximizar os seus propios intereses económicos comprando e vendendo nun “mercado libre”. Isto considérase a quintaesencia da “liberdade”. Segundo a teoría de mercado, o ben público se maximiza ao permitir a todos elixir libremente, sen interferencia dos gobernos. Tales eleccións individuais son vistas como libres, mentres que as colectivas (normalmente realizadas polos gobernos) se consideran coercitivas.
Este discurso é realmente moi estreito de miras, aínda que estea estendido no mundo desenvolvido. Non admite que existe unha importante dimensión da sociedade que traspasa os límites de mercado e do Estado. Esta dimensión, o procomún, é a economía social e moral de carácter informal do “Nós, o pobo” We the people. Na vida política, polo menos na norteamericana, o “pobo” está considerado como soberano e con máis lexitimidade que os gobernos ou os mercados. Neste sentido, o procomún rodea o mercado e o Estado, e actúa como complemento necesario de ambos.”….segue….

 
 

bó artigo, pra min dende logho temos que seguir a experimentar no tema da economía social/gift economy e outras inovacións na lóxica produtiva..de entrada temos un flamante laboratorio d experimentación cultural pra darlle ao tema, sería unha acción perfecta para o alg-a lab

inda que tampouco esquecer que xa o estamos a facer, cesión dun terreo, banco d tempo, creación dunha cooperativa, e tantas outras donacións inmateriais que levamos facendo todxs nós durante tanto tempo…

eu apostarí< claramente pola diversificación: economía social, autoxestión, convenios, subvs (coma din o bollier a administración pública é tamén parte do procomún non?

mimaa…

ah e +1 …a importancia da dimensión on-line do proxecto…
venda online?

vicus!

 
 

A venda on-line é fundamental (pero temos que valorar que productos que ofertamos som susceptíveis disto!!!Claramente é um modelo que funciona moi bem no casso editorial!)
Por certo aproveito para deixar dúas ligaçons interessantes:

norteemrede.inescporto.pt/rede-informac...
www.faecta.coop/index.php?op=actualidad&ver=102

“entidad de economía social
que tiene un programa específico de apoyo y promoción de las indus-
trias culturales de carácter social que dirige Maria del Mar Osuna”.

Sacados de “Emprendizajes en cultura.Discursos,instituciones y contradicciones de la empresariedad cultural”Jaron ROwan (YProduccions)

 
 

Eu non penso en “venda on line”; precisamente, hai que cambiar a concepción de “venta”. Pola contra creo que hai que pensar en PRODUCIÓN ON LINE; unha produtividade ao marxe dos produtos. O dixemos dende o principio: primar os procesos, etc. En internet en concreto creo que hai que montar unha CANLE DE PRODUCiÓN que basicamente sería unha canle GZI-TV na que se emitisen en directo intervencións nosas con streaming en Baleiro, Alg-a Lab, Coruña, etc. A partir de aí, entre esas retransmisións colgamos as nosas PROMOS, de traballos nosos, como (auto)publicidade. Nesa canle de produción, poderían subir as súas promos as nosas compas de proxectos que queiran ese CANLE TV. A isto se lle podería sumar: entrevistas, reportaxes (sobre o alg-a lab, sobre baleiro, etc). A canle podería estar open 24h, coa nosa propia publi, dos nosos proxectos, daqueles que queiran entrar a ese “servizo”. Aquí é onde pode fluctuar (coop servizos / coop. usuarios destes recursos). Para min hai aquí unha descripción xa bastante clara do que sería unha canle TV GZI; para min moi potente e suxerente (podería haber máis gadgets a arquivos, flyers, etc). (Aquí tamén entrarían os propios espazos físicos como resursos produtivos, inlcuso iluminación, etc.).

Por outra banda estaría a canle de NEGOCIACIÓN: isto aportaría ese outro estudo que estamos a facer de relacións con entidades como as que nomeamos: convocatorias públicas e privadas, subvencións, que un equipo podería estar informado para asesorar e completar o apoio á produción da outra canle / ou viceversa.

 
 

ESTOU A REVISAR TODOS OS DOCUMENTOS E DEBATES QUE REALIZACHEDES E MAÑÁ, 19 DE MAIO, XA CONCRETAMOS MAIS NA REUNION PREVISTA EN COMPOSTELA.

BIKOS

 
 

si si..referíame a venda online non de productos, senón d processos… aí está o tema non?..
cómo vender tempo..

está moi ben man o das canles gzi, comezamos logho co desenho da machine..

teríamos que ter efectivamente unha plataforma na web potente..
por sorte temos grandes craques n gzi..

ate já

 
   

Análise en MediaLab Prado por YProductions: empresas del procomún. Para min estes tipos están demasiado no limbo; demasiado ambigüa a súa posición.